Omdat wij mensen zo lang leven gaat onze evolutie niet zo snel. Er zijn wel ontwikkelingen geweest in ons brein – het is voornamelijk groter geworden en kan beter complexere taken aan. Maar de drang tot overleven zoals het lang geleden was zit er nog altijd diep ingebakken. Daarom kennen wij ook nog altijd “fight, flight of freeze” reacties die vrijwel automatisch gebeuren. Onzekerheid is ook zo’n eigenschap die je vroeger zou helpen om je veilig te houden, je voorzichtig te laten zijn. Niet je kop boven het maaiveld uit te steken – want dan zou ie zomaar afgehakt kunnen worden.
[ls_content_block id=”6812″]Er ligt geen leeuw meer in de bosjes: onze wereld is veel spannender dan dat
Als ik er aan moet denken dat je ergens in een grot slaapt en dat er misschien wel buiten in de bosjes een leeuw ligt te wachten die je graag wilt opeten lijkt mij dat enorm beangstigend. Maar eigenlijk was de wereld toen veel simpeler en een stuk minder “eng”.
In onze hersenen zit een relatief klein onderdeel: het is maar 2 keer zo groot als een pinda, de amygdala. Het is eigenlijk onze alarmbel. Als je een bedreiging ervaart is de amygdala de gene die zorgt dat je lichaam reageert en zich klaar maakt om te vechten, te vluchten of te bevriezen. Bij onze voorouders was dit onderdeel veeel kleiner: er waren veel minder bedreigingen. Als in de bedreiging was meestal een roofdier in de bosjes. Of giftig eten.
Als we in deze moderne tijd aan bedreigingen denken zijn er zoveel meer. Wat dacht je van een negatieve reactie op je social media post? De ellende die je ziet of leest in het nieuws. De vele veranderingen waar we mee te maken hebben: nieuwe baan, nieuw huis, veranderende regels, verhogingen van prijzen. Of alle werkgelateerde stress die we ervaren. Milieuproblemen waar je je zorgen om maakt. Of gewoon de algemene overprikkeling die we kunnen ervaren. Allemaal redenen waarom onze “alarmbel” af kan gaan.
Waarom gaat onze alarmbel online sneller af?
Je hebt al best wel wat mensen geholpen met je lessen of je consults. En zij waren daardoor vaak juist super blij met je hulp en je inzichten. Maar om dat nou te delen op sociale media. Dat is toch andere koek. In de les of tijdens je consult hebben die mensen jou om hulp gevraagd: je weet vrij zeker dat zij dus de oplossing voor hun probleem (nog) niet weten. Daarom hebben ze jou gevraagd.
Maar online: dat kan iedereen zien. Mensen die samen met jou de opleiding hebben gedaan. Ook mensen die verder zijn dan waar jij nu bent. En de mensen die misschien er heel anders over denken. Of mensen die je kent van vroeger die het misschien wel heel gek vinden wat jij nu wilt delen.
Onze alarmbel online gaat sneller af door de volgende oorzaken:
- We vergelijken onszelf sneller online met anderen. Met anderen die misschien helemaal niet eens vergelijkbaar zijn. Iets met appels en peren vergelijken. De appel is niet beter dan de peer. En anders om ook niet. Dit is de belangrijkste reden van onzekerheid online!
- Er komen online sneller negatieve reacties. Dat komt omdat mensen zich online “veilig” en wat meer anoniem voelen. Daardoor tikken ze eerder dingen die ze in het echt nooit zouden zeggen. Ze voelen zich veel minder verantwoordelijk voor hun gedrag.
- Angst voor de technologie. Ik ben opgegroeid met computer en techniek, ik was ook zo’n beetje de eerste die thuis internet had in de klas door een technische vader. Dus ik ervaar de angst, onzekerheid en spanning die de hedendaagse techniek met zich mee brengt niet, maar veel hippische ondernemers ervaren dit wel. Ze zijn er gewoon niet zo handig mee.
Waarom negatieve reacties en ervaringen ons langer bijblijven
Je kan 100 klanten heel goed helpen, die zijn heel blij met je hulp. Maar als het met één niet lukt en die boos weg loopt uit het consult/les. En dan vervolgens online ook nog een negatieve reactie achterlaat. Dan kan je amygdala daar heftig op reageren. Hij is namelijk die 100 klanten ervoor compleet vergeten.
Zijn belangrijkste taak is namelijk overleven: en daarvoor zijn negatieve ervaringen cruciaal. Als je eerder hebt geleerd dat bepaald voedsel giftig is, is dat van levensbelang om te onthouden. Dus dat is wat je brein doet. Het ‘gevaar’ opslaan, zodat je die de volgende keer probeert te voorkomen en zo overleeft. In de moderne tijd zorgt dat alleen juist voor onzekerheid, spanning en stress. Terwijl die klant misschien gewoon helemaal niet passend was voor jou – je had hem ook helemaal niet eens kunnen helpen.
Leuk allemaal, maar hoe voorkom ik dan die onzekerheid?
Okay Serita heel leuk al deze informatie maar hoe voorkom ik dan die onzekerheid? Nou als het goed is heb je ooit al eens geleerd: bewust wording is stap 1. Daarom wilde ik je vooral uitleggen waardoor het komt dat we ons soms zo onzeker voelen.
Wat kun je er verder nog aan doen? Laat me je mee nemen in dit stappenplan:
- Focus op jouw kwaliteiten. Er is niemand zoals jij. Jij bent uniek. Er kunnen 10 mensen dezelfde opleiding hebben gevolgd, en dus precies hetzelfde geleerd hebben. Maar in de praktijk voeren ze dingen allemaal toch anders uit. De een is geduldiger dan anderen, de ander gaat juist sneller over tot actie. Sommigen zijn gefocust op het resultaat, anderen juist op het proces. Er is geen goed of fout. Er zijn appels, peren en mandarijnen. Niet te vergelijken. En voor het ene probleem is de peer de oplossing. De andere heeft meer baat bij een mandarijn. Wees je dus bewust van jouw kracht, jouw expertise, jouw kwaliteiten.
- Stop met jezelf vergelijken met anderen. Dit is echt een van de moeilijkste dingen maar houd gewoon de appel, peer en de mandarijn weer in gedachte. Leuk dat de peer misschien 2.000 volgers heeft. De appel heeft er misschien minder, maar wel veel trouwere volgers. Dat kun je helemaal niet zien aan het nummertje. Vergelijk jezelf gewoon alleen met jezelf.
- Ga niet te veel in op negatieve reacties. Sommige negatieve reacties moet je echt wel iets mee – in sommige gevallen kun je het gebruiken als feedback. Maar in veel gevallen – zeker in de paarden wereld – kan het een eindeloze discussie worden die totaal geen zin heeft. Zo reageerde er laatst iemand op een filmpje die ik had gemaakt tijdens een crossles van Roxana met de kort door de bocht opmerking “ik zie sporen, begin eens met ijzervrij lesgeven”. Ik heb daar voor gekozen om die te negeren. Hetzelfde als de vele opmerkingen dat ze zo “schreeuwt” in de filmpjes. Ik kan me voorstellen dat je daar zeker in het begin heel onzeker van kan worden – terwijl de keuze ijzer of niet ligt bij de ruiter. En dan nog kom je op het punt van de discussie is het veilig om te crossen zonder bit? Voor sommige (ervaren) ruiters wel. Sommige ruiters breken met een bitloze optoming gemakkelijk de neus – dan is een bit veel paardvriendelijker. Hetzelfde met de sporen: in goede handen kan het verfijnen, in slechte handen kan het je paard inderdaad kapot maken. Het is allemaal niet zo zwart wilt. Probeer als je negatieve reacties hebt gekregen vooral even voor jezelf de positieve reacties langs te gaan. Schrijf ze op voor jezelf. Als je na een les of consult een compliment krijgt schrijf hem gewoon op. Dan kan je die altijd even terug lezen nadat je een negatieve reactie hebt gehad. Reageer in ieder geval niet direct uit je emotie op een negatieve reactie. Parkeer het even.
- Geloof in jezelf. Ik weet zeker dat er een paard en of zijn eigenaar staan te springen om jouw hulp. Om jouw oplossing. Voor het zelfde geld is het voor hun nu er op of er onder. Staan ze op het punt om het paard te verkopen, met pensioen te doen of misschien wel in te laten slapen. Want ze weten nog niet dat jij bestaat en ze kan helpen! Geloof in jezelf en deel vooral online je kennis, vertel wat je kan doen. Maak je netwerk groot zodat ook die ene persoon je kan vinden.
- Doe wat je kunt – of laat je helpen. Het technische stukje blijft voor sommige een uitdaging. Maar ga dan kijken naar wat je wel kunt. Lukt video’s opnemen en editten niet? Kijk dan of je het simpeler kan maken zodat je het wel kan. Houd het bij afbeeldingen of maak een video in Canva met alleen tekst uit hun templates. Of laat iemand je helpen!
Ervaar jij veel onzekerheid als je bezig bent met je social media, blogs of andere online dingen?
